به گزارش ایسنا، بیش از 20 سال پیش، محققان از وجود یک باد فضایی (جریان مداوم ذرات باردار) در درون مگنتوسفر زمین خبر داده بودند. مگنتوسفر ناحیه‌ای از فضاست که بر میدان مغناطیسی زمین چیره است.
این باد فضایی خنک از ماده موجود در پلاسماسفر (یک دونات فضایی عظیم متراکم) تشکیل شده است. پلاسماسفر، پلاسمای سردی است که زمین را احاطه کرده و زمین به عنوان روزنه دونات به نظر می‌رسد.
این ماده همواره در درون شکل دونات مانند باقی نمی‌ماند زیرا مقداری از پلاسما در قالب تل‌هایی به سمت بیرون و مگنتوسفر فرار می‌کند. مگنتوسفر حباب بزرگ‌تر احاطه‌کننده میدان مغناطیسی زمین است.
باد پلاسماسفری مداوم که از عدم تعادل بین نیروهای فشار، گرانشی و گریز از مرکز ناشی می‌شود در هر ثانیه با سرعتی بالغ بر پنج هزار کیلومتر در ساعت، حدود یک کیلوگرم از ماده پلاسماسفری را به بیرون و به سمت مگنتوسفر جاروب می‌کند.
بر خلاف تل‌های پلاسمایی که توسط فعالیت ژئومغناطیسی خورشید کنترل می‌شوند، این ماده همواره فعال است.
به دلیل این باد، پلاسماسفر هر روز بیش از 90 تن ماده را آزاد می‌کند.
اختلال در میدان مغناطیسی زمین موجب می‌شود ماده پلاسماسفری به بیرون تراوش کند، پلاسماسفر دوباره پر می‌شود، اما جریان بیرونی دائم توضیح می‌دهد که چرا این موضوع بسیار کندتر از آن چه انتظار می‌رود، رخ می‌دهد.
به دلیل باد پلاسمایی، پلاسمای تجهیزکننده برای دوباره پر کردن پلاسماسفر، مانند ریختن ماده به درون یک کانتینر حفره‌دار است.
به نظر می‌رسد که دیگر سیارات نیز دارای بادهای مشابهی هستند که مقداری از ماده جوی را به فضای پیرامون انتقال می‌دهند.
